Het is het leven zelf dat een klein geniepig schoftje is… het slaat, het zalft, het schuurt en het ergst van al: het eindigt. Het blijft de broers Walschaerts voorstelling na voorstelling inspireren: de mens die met moeite recht blijft. Maar struikelt. Die telkens de moed vindt om weer op te staan. Om dan weer te struikelen. Dat dat dan troostend is. En om te lachen, dat zeker!