Al in 1872 klaagde Carel Vosmaer over Cuypers: ‘Overal torens, torens en torens, een ware torendolheid.’ Hij had gelijk. Architect Pierre Cuypers had een grote voorliefde voor torens en dramatische dakenlandschappen. Bij talloze restauraties schroomde hij niet om monumenten te ‘vervolmaken’ door hun torens indrukwekkender te maken en ze te voorzien van gedetailleerde spitsen en bekroningen. Daarom worden in ‘Torendol’ de opvallende torens van het kasteel in de spotlights gezet; het metselwerk in de voet van de Gevangentoren, dat van vóór 1482 dateert, de Duiventoren, waarvan de etages bereikt worden via een smalle spiltrap die zo ‘draait’ dat je niet zwaaiend met een zwaard in je rechterhand naar boven kunt stormen en de Riddertoren waar eind jaren 1920 een medewerker halsbrekende toeren uithaalde en boven op de spits ging staan!